LINZIE

Jako że  nabyłam drogą kupna Thereskę a  przędłam dotąd jedynie na wrzecionie- pomyślałam ze nie popełnię błędu - biorąc  lekcję obsługi kołowrotka. Wybrałam się więc do Linzie z ALPAKASPINNER- o której wiem ze takie zajęcia prowadzi.Szczęściem nie musiałam jechać daleko albowiem miejsce zamieszkania Linzie- Rothwel , leży tuz obok Kettering , gdzie okresowo pomieszkuję ja.No praktycznie tuz za rogiem jest , czyli ze z pierwszego ronda się zjeżdza.
Pojechałam taksówką albowiem ruch po lewej stronie - jest jedną z niewielu rzeczy, która mnie w życiu przerasta. Ja - stary kierowca, z 35 letnim stazem usiadłam w samochodzie z kierownicą po brytyjskiej stronie tylko raz . I to się więcej nie powtórzy - taka była trauma.
Wiec do Linzie spokojnie taksóweczką
Przyjechałam , zadzwoniłam do drzwi  a Linzie powitała mnie szerokim uśmiechem i naszym,,Dzień dobry,,jako ze okazało się ze mąż jest polskiego pochodzenia i ma na imię Krzysztof.
Linzie zapoznała mnie z kilkoma rodzajami kołowrotków, ale ostatecznie przędłam na travellerze Ashforda - ponieważ miał podobne do Thereski ustawienie wrzeciona.

Poszło - ośmielam się stwierdzić - dosyć gładko.Myślę ze zaprocentowały mi lata spędzone z wrzecionem w ręku. Trochę było śmiechu przy trudnościach z kontrolowaniem napędu  - no bo ja chciałam w prawo, zaś koło w lewo , a to wrzeciono kołowrotka wyrywało nitkę z reki..
.Był więc pretekst żeby omówić metody regulacji naciągu głównego i scotch tension. Linzie  pokazywała mi różne sposoby przędzenia np cienko -grubo albo tworzenie bouccle. Robiłam tez nitkę podwójnie skręcaną.
Podziwiałam  prace Linzie . Jej wspaniałe swetry i szaliki robione z Suri- niektóre z runa w ogóle nie przędzionego - a rozrywanego jedynie w dłoniach. Bardzo to było dynamicznie. szlachetnie i artystycznie wykonane. Można by  rzec- po mojemu...

Miałam również okazje zapoznać się z działaniem kołowrotka o napędzie elektrycznym  a w  przerwach rozmawiałyśmy o bliskich relacjach jakie łączą Gospodynię z Polską
.Linzie opowiadała mi  romantyczną historie miłości swoich teściów- polskiego żołnierza , jeńca jednego z obozów i angielskiej pielęgniarki.

Fantastycznie ze wpadłam na pomysł udania się do tej magicznej kobiety. Bo po pierwsze poznałam właścicielkę bardzo popularnej wśród wełnomaniaczek  firmy, wspaniale się bawiłam i wiele nauczyłam . Teraz nie boje się Thereski i spokojnie mogę na niej pracować - mając bezcenną świadomość ze nie wyważam otwartych drzwi.
Dziekuję Linzie . Kochana - niech Moc będzie z Tobą